Хаалганы түгжээг шажигнуулан байж татаад би хаалгаа онгойлголоо. Тэнд Чекан болон түүний хоёр бие хамгаалагч зогсож байв. Савхин хүрэм, жийнсэн өмд, элэгдсэн гутал, ер нь бол нүдэнд тусаад гялтайгаад байх юмгүй ч би тэднийг хэн гэдгийг сайтар мэдэж байлаа. Чекан бол дунд гарын гэмт хэргийн бүлэглэлийн тэргүүн, мөнгө, эрх мэдлийн хүчээр хөл дээрээ босч чадсан нэгэн ч тэднийг олж авах зэрлэг аргаа одоо болтол хэрэглэж байгаа нэгэн. “Үйлчлүүлэгчидтэйгээ” хэрхэн ажилладаг аргынх нь талаар бараг домог шиг зүйлс яригддаг боловч тэдгээр “үйлчлүүлэгчид нь нэг бол сэтгэл мэдрэлийн эмнэлэг, эсвэл сэхээн амьдруулах тасагт, бүр нэг бол зүгээр л ойд, газрын хөрсөн дор орсон байдаг тул хэн нь ч явж чадахаа байсан байдаг.
Энэ удаад тэрхүү “үйлчлүүлэгч” нь би болсон бололтой.
* * *
. . . Эхнэр маань таван жилийн өмнө нас барсан, энэ мэдээж миний хувьд маш хүнд цохилт болсон. Гэхдээ л залуу цагт оволзон оргилж байсан хайр сэтгэл минь хэдийнэ намжсан байсан тул би үүнд сэтгэл санааны хувьд бэлтгэлтэй байсан гэх үү дээ. Тэрээр хоолойны хорт хавдартай байсан бөгөөд жилийн турш аажим аажмаар үхэж байсан юм. Тиймээс түүний үхэл бараг л зовлон шаналлаас ангижруулсан гэх үү дээ.
Түүний нас барсны дараах хоёр сарыг би бараг санадаггүй, маш их ууж, гэртээ хонохгүй байх нь элбэг болж, найзуудынхаараа согтуу хоноглодог болсон байлаа. Эмэгтэй хүн надад байгаагүй, эсвэл согтуугийн манан дунд тэднийг санадаггүй ч байсан байж болох, тиймээс надад эмэгтэй хүн байгаагүй гэж үзэж болно оо. Сэтгэлийн хямралд орж, өдөрт хэдэн литрээр нь архи ууж байгаа эр хүний бие физиологийн хувьд ямар ч үйлдэл хийх чадваргүй болно шүү дээ.
Гэвч мөнгө ч дууслаа, найзууд маань өөр өөрийн ажил амьдралд санаа тавьж эхэлсэн, согтуу ч гэсэн сохор ухаантай гэдэг шиг гэр орныхоо эд зүйлийг зарах дээрээ тулаагүй юм байна.
Нэгэн удаа би өглөө сэрээд ахиж уухгүй хэмээн хатуу шийдэв. Архи гарах гэж нэлээд зовоов. Долоо хоног гаруй гар минь салгалж, хэдэн өдөр зүрх, элэг өвдөж байсан ч энэ хугацаанд тархи минь бүрэн хэвийн байдалдаа орсон юм. Ажлаа хийх хэрэгтэй байлаа. Дашрамд хэлэхэд би тэр үед 27 настай байсан, дөнгөж ажлын гараагаа эхэлж байгаа программ зохиогч агаад тухайн үед инженер, электроникч цол хэргэмтэй агаад нэг л их урт нэртэй байгууллагын техникийн конторт ажилладаг байлаа. Ажилдаа дуртай, цалин мөнгө ч сайтай. Ингээд хоёр сарын турш архинд умбасны дараа намайг ахин эргүүлэн ажилд авав. Би ч ажилдаа ханцуй шамлан орж, хувийн амьдралдаа ч анхаарал тавихаа болив. Тэгээд ч компьютерийн системийн хөгжил маш хурдацтай өрнөж, нэг үгээр хэлэхэд би дориун программист болж, тэр байтугай орой үдшийн цагаар хакерддаг болов. Нурж унах шахсан контортоо ч ажиллахаа больж, харин ч муугүй цалинтай хэд хэдэн шинэхэн компаниудад зэрэг ажиллах болов. Хувийн амьдрал маань ч өөрчлөгдөв, хотын төвд биш ч гэлээ ядуусын хороололд бол бүүр биш, ганц хүнд гэхэд гурван өрөө байртай, муугүй машинтай гэх мэт. Харин хувийн амьдрал л надад урьдын адил байсангүй. Энэ хугацаанд хэд хэдэн бүсгүйчүүд надтай ойртож дотносохыг оролдсон боловч ямар ч хариу үйлдэл ирээгүй учир өөрсдөө л алга болоод өгдөг байв.
Хоёр сарын өмнө би нэгэн Европын пүүсийг “авч” чадлаа. Түүний хамгаалалт нь маш өндөр түвшинд байсан тул би тийш нэвтрэхэд хийхэд хагас жил бэлдсэн бөгөөд хэд хэдэн удаа бүтэлгүйтэж байсан юм. Ингээд тэднээс 500 мянган доллар авав. Тус мөнгө нь чухам тус пүүсийн барилгыг засварлахад зарцуулагдсан бөгөөд тэр мөнгө нь нааш ороод ирэв. Мөнгийг эхлээд би Хельсинки руу олон улсын банк руу шилжүүлж, дараа нь Парис руу гүйлгээ хийв. Ер нь бол энэ сайхан хотыг очиж үзэх гэсэн залуу насны мөрөөдлөө биелүүлэхийн тулд шүү дээ. Бас нээрээ тус пүүсийн сүлжээнд нэвтрэн орохоор бэлтгэж байх үедээ нэг нөхөртэй программын асуудлаар нэлээдгүй зөвлөлдсөн. Тиймээс тэр намайг юунд бэлтгээд байгааг гадарласан байх. Түүнд бидний нууцыг чанд хадгалаарай хэмээн 100 мянгыг өгөв. Үүний дараахан өнөөх хэн нэгэн хүнд өнөө их олзныхоо талаар үг алдчихсан бололтой.
Парис намайг урин дулаан, найрсаг, тав тухтай орчноороо угтав. Санкт-Петербургийн аравдугаар сарын хүйтнийг бодвол эндхийн +20 хэм миний хувьд ёстой халуун орон шиг санагдаж байлаа. Эйфелийн цамхаг, Луврын шилэн пирамид, Елисейн талбай гээд долоон хоногийн турш би Парисын агаар, үнэр, амтыг ханатлаа мэдрэв. Парис бол дурлалт хосуудын хот биш, харин ганцаардсан хүмүүсийн хот гэж хаа нэгтээ уншсан нь ч үнэн юм шиг. Елисейн талбайд байдаг, өглөө болтол ажилладаг жижиг уушийн газруудад ганцаардан сууж байгаа ганц бие эрэгтэй, эмэгтэй олон хүмүүсийг олж харсан.
Нэгэн орой ийм нэгэн газарт унтахынхаа өмнө оройн хоолоо идэж байтал улаан модоор хийсэн ширээний ард суух бүсгүйг харлаа. Харахад 20-25 орчим настай, далаа хүрсэн хар шулуун үстэй, тохойгоо хүртэл шамласан цагаан цамц, жийнсэн өмд өмссөн агаад хөлнийхээ дэргэд цүнхээ тавьжээ. Би түүнийг шууд л анзаараагүй юм. Тиймээс ширээний ард сууж байхдаа түүний биеийг харж нүдээ баясгахын сацуу царайг нь хараад сэтгэл гутарчих вий дээ хэмээн болгоомжилж байлаа. Ийм юм амьдралд зөндөө л байдаг шүү дээ. Бүсгүй хүний араас явж гоо биеийг нь харан баясч байхдаа гүйцэд түрүүлээд л, хэрэггүй гүйцдэг байж, илүү өндөр сэтгэгдэлтэй үлдэх байсан ч юм бил үү хэмээн бодох үе ирдэг.
Би суугаад л нүдээ хужирлаад, дотоод сэтгэлдээ царайг нь дүрслэн байлаа. Бүсгүй зүгээр л суугаад урууландаа коктейлээ хүргээд л байна. Энэ үед тус баарны нэгэн зочин хажуугийн ширээнд сууж байхдаа хатуухан юм нэлээдгүй хүртсэн бололтой шилэн аягаа үнсний саван дээр чанга гэгч нь тавьж чимээ гаргав. Бүсгүй эргэн харлаа. Бага зэргийн хөх нүд, бага зэргийн монхор хамар, бага зэрэг унтууцсан царай гээд энэ бүх бага зэргүүд түүний гайхам үзэсгэлэнтэй царайд нь хосолсон байлаа. Тэр намайг анзаарсангүй буцаж цааш харав. Харин би яг л саажсан хүн шиг, аянганд цохиулчихсан мэт хөдөлгөөнгүй сууна. Бодол сэтгэлдээ төсөөлж байснаас ч илүү гоо үзэсгэлэн бүсгүй байлаа. Хором бүр урссаар л, гэтэл бүсгүй босч үүд рүү чиглэлээ. Би ч босч араас нь дагав. Тэр ямар нэгэн зүйлийг бодож буй бололтой тун яаралгүй алхах агаад тун удалгүй бид зэрэгцээд ирэв.
-Уучлаарай, танд туслаж болох уу хэмээн би өөрийн техникийн хатуу англи хэлээрээ асуув.
-Юу? гэж тэр зогсоод намайг доороос минь дээш харлаа.
-Танд тусалж болох уу хэмээн би дахин асуув.
-Юу болоо вэ хэмээн бүсгүй намайг лав дээрэмчин биш, тиймээс айгаад байх хэрэггүй хэмээн бодсон бололтой илүү өөртөө итгэлтэй асуув.
-Та маш их уйтгартай байх юм. Магадгүй танд ямар нэг зүйл тохиолдоод би танд тусалж чадах болов уу гээд л.
Энэ удаад бүсгүйн нүдэнд гэнэт сонирхсон байдал илэрснээ төдөлгүй уйтгарт автав.
-Үгүй ээ, юу л бол.
-Би нээрээ чадах ч юм бил үү гэхдээ би бүсгүй их л эргэлзэж байгааг нь, уйтгарт бодлууд нь гарах гарц хайж байгааг мэдэрлээ.
Бас би үл таних хүн, бас гадаад хүн байдаг. Сүүлчийн хүчин зүйл илүү чухал үүрэг гүйцэтгэсэн бололтой. Баруунд бие биенийхээ мөрийг дэрлээд л уйлдаг сэтгэл зүйчид олон байдаг шүү дээ. Энэ удаад би мөрөө дэрлүүлэх хүн нь болсон бололтой.
-Намайг ажлаас минь халчихсан хэмээн бүсгүй хэлээд явган хүний замаар удаан алхлав.
-Та юу хийдэг юм бэ?
-Фотомодель. Гэхдээ яг би биш л дээ, харин гар минь. Мэдэж байна уу, савангаас авахуулаад сүйн бөгж хүртэл янз бүрийн зар сурталчилгаанд миний гар болон тухайн бараа л тоглодог юм.
-Таныг яагаад бүтнээр нь авдаггүй юм бэ хэмээн дуугарснаа би дэмий юм асууж гэдгээ мэдэв. Бүсгүй цааш хараад мөр нь чичирч байгаа нь мэдрэгдлээ.
-Уучлаарай, би хүсээгүй юм шүү гээд түүнийг болгоомжтой тэврэхэд тэр намайг түлхсэнгүй.
-Та маш үзэсгэлэнтэй юм. Таны зургийг хамгийн орчин үеийн сэтгүүл эхний нүүрэн дээрээ тавих хэрэгтэй шүү дээ.
-Тийм ээ, Плэйбой дээр үү хэмээн тэр тоглоом хийсэн нь миний энэ үг таалагдсан бололтой.
Бид ахиад л гудамжаар цааш алхав. Одоо тэр тайвширч өөрийнхөө талаар ярьж эхэллээ.
Бүсгүйг Мишель гэх агаад тэрээр фотомоделиэр ажиллаж байсан, өнөөдөр өглөө тэрээр гоожуур эргүүлж байгаад хумсаа хугалчихжээ. Үүнээс болоод түүний гар олонд харуулахад тохиромжгүй болж, дээрээс нь маш үнэтэй зар сурталчилгаанд зургаа авахуулах ажил нь бүтэлгүйтжээ. Уурлаж хилэгнэсэн захирал нь түүн рүү хашгичаад ажлаас нь хална хэмээн заналхийлжээ.
-Тэр яагаад тэгж их уурласан юм бэ? хэмээн би ахиад л бодолгүй юм асуучихав.
-Би анх тэднийд ажилд ороход тэр намайг өөртэй нь унтахыг шаардсан юм хэмээн Мишель бага зэрэг түгдчин байж хэлээд, тэгэхэд нь би татгалзсан. Үүнээс болж тэр намайг бүхэлд нь, эсвэл царайг минь зурганд оруулахаас татгалзаж зөвхөн гарны зургийг авахыг л зөвшөөрсөн. Бас түүний шилдэг сайн зурагчдын нэг миний ах тул тэр намайг шууд хөөчихөж чадахгүй байсан л даа.
Бид яаралгүй алхалсаар л. Би ч Оросын талаар бүх зүйлийг ярив. Мишель маш их юм үзсэн, боловсролтой бүсгүй байлаа. Гэнэт харанхуйд үүл хурж, бороо оров.
– Би энд ойрхон амьдардаг юм. Гүйцгээе гэхэд бид агшин зуур бий болох шалбааган дээр цугтаа харайлгалаа.
– Энэ бол манай гэр хэмээн таван давхар байрыг заав.
– За, баярлалаа. Үдшийг хамт өнгөрүүлсэнд гээд би түүнээс холдон такси барихыг оролдов. Танилцаад хагас цаг ч болоогүй бүсгүйн гэрт нь оръё гээд гуйгаад байлтай биш дээ. Гэрт нөхөр нь, эцэг эх нь, эсвэл зурагчин ах нь ч хүлээж байгаа юм бил үү.
– Александр, чи одоо хаашаа явах нь вэ? Өвдөнө шүү дээ. Гадаадад ирчихээд өвдчихөөсэй гэж хүсэхгүй байна. Манайд орж дулаац гээд тэр хариу хүлээлгүйгээр эргэн орц руугаа оров. Би араас нь дагахаас өр аргагүйд хүрэв.
Мишель гуравдугаар давхарт амьдрах ажээ. Маш том нэг өрөө байх агаад эмх цэгцтэй цэвэрхэн ажээ.
Мишелийг гал тогоонд кофе бэлтгэж байх зуур гэрийг нь сайтар ажиглав. Ханан дээр хоёр зураг, хоёр хүний буйдан, зурагт, хөгжим гээд л. Дараа нь би гал тогоо руу оров. Тэрээр хэдийнэ хувцсаа сольж тод өнгийн богинохон халат, шаахай өмссөн байлаа. Түүний хөл нь гайхалтай гоолиг, урт ажээ. Би үүдэнд зогсоод яг л түрүүн бааранд байсан шиг гоолиг биеийг нь харан нүдээ хужирлав. Тэрээр миний харцыг мэдэрсэн бололтой эргэн харлаа.
-Чи хувцсаа тайлаагүй байсан юм уу? Яг өвдөх нь дээ. Одоо шууд угаалгын өрөө рүү ор гэлээ.
-Би тэгээд нүцгэн явах юм уу?
-Угаалгын өрөөнд ахын халаат бий. Манайд ирэхээрээ өмсдөг юм. Гомдохгүй биз.
Төд удалгүй бид том өрөөнд буйдан дээр зэрэгцээд сууж байв. Өмнөө халуун кофе тавиад, зурагтаар ямар нэг кино гарна. Ойлгох ч юм алга. Тэгээд л ахиад яриа өрнүүлэв.
-Чи яаж хотын төвд байр авсан юм бэ? Үнэтэй биз?
-Эцэг, эх маань авч өгсөн.
-Манай Орост эцэг, эхчүүд нь тэр болгон байр авч өгч чаддаггүй, тиймээс нэг дороо хоёр гурван гэр бүл амьдрах ч явдал байдаг.
-Манай Францад хүүхэд өсч том болонгуут эцэг, эхчүүд нь нэг бол худалдаж авч өгнө, эсвэл хөлсөлж өгөөд өөрсдөө цаашаа хоёр дахь залуу насаа эдлэн амьдардаг. Миний эцэг, эх ч тийм ядуу хүмүүс биш л дээ.
Түүнийг ярьж байхад миний гар могой шиг чимээгүйхэн түүний бүсэлхийг тэврэн дулаацав.
-Ийм эцэг, эхтэй байж ажил хийж яадаг юм бэ гээд би түүн рүү улам бүр ойртон суув. Мишель үүнийг анзаараагүй мэт дүр эсгэв.
-Надад загвар өмсөгчийн ажил таалагддаг. Би эцэг, эх маань баян гээгүй, харин ядуу биш л гэсэн шүү дээ. Ер нь бол өөрийн гэсэн агентлаг нээгээд, ахыгаа тэнд зурагчнаар ажиллуулахыг хүсдэг.
-Тэгээд яасан?
-Мөнгө хэрэгтэй, маш их мөнгө.
-500 мянган доллар хүрэх үү?
Мишель миний нүд рүү хараад дараа нь зурагт руу харав.
-Хүрэлгүй яахав. Гэхдээ хаанаас олохов дээ, тийм их мөнгийг.
Би чимээгүй болоод түүн рүү бага зэрэг бөхийж чихнийх нь араас үнсэхдээ нойтон үс, борооны үнэрийг мэдрэв. Бид хоёул хэдхэн хормын турш биеэ хураав. Дараа нь тэрээр над руу эргээд, толгойг минь гараараа барьж аваад уруулыг минь озон үнслээ. Түүний хэл ам руу минь орж, миний хэлийг хайж эхлэв. Бид бие биенээсээ хөндийрөхөд хоёулангийнх нь нүд талимаарч, хөл хөнгөрсөн байв. Би арайхийн түүнийг гар дээрээ тэвэрч аваад орон дээр аваачаад бид хоёулаа унаад өгөв. Бид бие биенийхээ хувцсыг бараг урж тасчих шахаж байв. Түүний хөл хоорондын бяцхан дэлбээнд би уруулаа хүргэхэд бага зэрэг гашуун, өтгөн чийгийг мэдрэв. Мишель хэдийнэ бэлэн болсон байлаа. Памбайж хөөсөн хэлүүнийх нь овгорыг долоож байснаа би өндийж улмаар түүн рүү нэгэнтээ хүчтэй түлхээд орж явчихав. Таван жилийн турш хурьцахын жаргалыг бараг мартсан би түүний дотор ороод халуухан, зөөлхөн байдлыг мэдрэхдээ ухаан балартах дөхөв. Намайг түүн рүү бүрэн гүйцэд ороход эрхтэнийхээ толгойгоор бага зэрэг саад байгааг мэдрэв. Энэ үед Мишелийн бие тогонд цохиулсан юм шиг хотойж, уруулаас зөөлхөн дуу алдалт садарлаа. Тэр шөнөдөө бид бие биенээ удаан, мэдрэмжтэй, эсвэл маш эрч хүчтэй, тачаангуй байдлаар хайрласан юм.
Өглөө сэрэхэд хөшигний завсраар өглөөний нар тусчээ. Би суниагаад урд шөнийг нэхэн саналаа. Мишель яг дэргэд минь доош харан хэвтэнэ. Тэрээр үнэхээр гайхамшигтай байв. Би тэсэлгүй долоовор хуруугаараа хүзүүнээс авахуулаад доош нь нуруугаар нь ирвэгнүүлэн явуулж, улмаар өгзөгний зураасаар дамжин хойд сүвний амсар хуртэл явуулахад өнөөх нь шууд л агшив.
Бүсгүй дуу алдаж нойрон дундаа ямар нэг зүйлийг францаар хэлээд нүдээ нээлээ.
-Би шүршүүрт орох хэрэгтэй байна.
-Би ч гэсэн хамт орох уу?
Мишель инээмсэглэн толгой дохиод орноосоо бослоо. Огт ичингүйрч зовсон шинжгүй ташаагаа займчуулан тэрээр гал тогоо руу яваад кофе чанагчаа асаалаа. Дараа нь өрөөндөө эргэн ирээд шалан дээрээс халат аваад дараа нь над руу харан зориуд бэлхүүсээрээ хотойлгон тун ч тачаангуй байрлалыг эзэлснээ улмаар хуруугаа долоогоод түүгээрээ хөлөө дагуулан доороос нь дээш явуулаад над руу ёжтой инээмсэглэлээ. Би ийм өвдөлтийг тэсвэрлэсэнгүй түүн рүү ухасхийхэд Мишель шүршүүр рүү гүйлээ. Түүнийг усаа гоожуулж эхлэх үед би түүний бүх биеийг үнсэж эхэллээ. Шүршүүрийн тасалгаанд ороод бид биенээ тэвэрч, түүнийг хөлөө бага зэрэг өргөхөд би түүн рүү орж явчихав. Бид босоогоороо бие биенээ хайрлаж байв. Би түүний нурууг, үсийг илж, аньсан нүдийг нь үнсэнэ. Бидний бие дээрээс усны дуслууд ар араасаа гоожиж өчигдрийн бороог санагдуулна. Би эрхтэнээ гаргалаа. Мишель цааш харж зогсоод гараараа хана тулж нуруугаа хотойлгов. Би өвдөглөн суугаад өгзөгнийх нь доороос харагдах улаахан, өчигдрийн шөнөөс болж памбайж хавдсан бэлгийн уруулыг нь үнслээ. Ахин хоёронтаа үнсээд би өндийж ахин түүн рүү орлоо. Миний эрхтэн хавчигдсан гуяны хооронд орж бид хөдөлж эхлэв. Яг энэ мөчид би краныг хаатал ус хүйтэн болов. Мишель хашгирахад угийн бачуу түүний үтрээ улам бүр агшиж, улмаар бид хоёр хоёулаа нэгэн зэрэг дур тавилаа. Суларч унжсан найз минь оромжноосоо гарахад Мишелийн гуяны дотор талаар бидний сэрлийн бал бурам усны урсгалтай холилдон урсана.
Дараа нь бид бие биенээ савандан энрхийлэлцэв. Дараа нь бид талхтай кофегоо уугаад хотоор зугаалахаар гарлаа. Өчигдрийн замаараа явж, өнөө л кафедаа орж юм идээд, бие биен рүүгээ тачаангуй харц шидэлсээр байлаа. Кафегаас гараад бид жижигхэн хашаанд орж хувцасныхаа гаднаас биенээ ахин энхрийлэлцэв. Орцноос гэнэт гарч ирсэн хижээл насны нэг хос биднийг хараад харцаа бууруулж хурдхан шиг холдохдоо их л унтууцсан бололтой францаар үглэнэ. Бид ч хөхрөлдөн зугаалгаа үргэлжлүүллээ.
Дараа нь кино үзсэн боловч би киноны нэрийг ч, жүжигчдийг нь ч тогтоосонгүй. Учир нь бид хоёул бие биенээ хайрлалцаж байсан хойно. Дараа нь ахиад л гуравдугаар давхарт гал тогооноос эхлэн хайрлалцаж орон дээр дуусгав. Цуцаж ядарсан ч сэтгэл ханамжтай би одоо ч миний найз босохоосоо өнгөрсөн байхдаа хэмээн бодож хэвттэл Мишель түүнийг минь гоёхон гараараа барьж аваад арьсыг нь арагш шамлаж, толгойг нь зөөлхөн үнсэхдээ хэлнийхээ үзүүрээр бяцхан сүвийг нь ирвэгнүүлэв. Тэгтэл ч болдоггүй бор минь тэр даруй байлдааны бэлэн байдалд ороод ирэв. Түүнийг доош харуулан хэвтүүлэх гэтэл Мишель намайг гараараа бариад:
-Үгүй ээ, одоо миний ээлж гэж хэллээ.
Тэрээр эр хүний бахархал болсон илдийг минь яг л хүүхэд шиг бөөцийлж, хэлээрээ, уруулаараа үнсэж, нэг бол далд ортол нь залгиж энхрийлж эхлэв. Би л байдаг чадлаараа тэсээгүй бол бараг аман дотор нь тавьчих шахаж байлаа. Тэрээр үүнийг мэдэрсэн бололтой надаас бага зэрэг холдоод дараа нь нүд рүү минь хараад улмаар миний толгой дээгүүр хөлөө давуулан 69 байрлалыг эзэллээ. Бид бие биенээ энхрийлсээр, би үнссээр, түүний бяцхан ангалыг долоож, энхрийхэн уруулыг нь уруулаараа үмхэж, хэлүүний овгорыг хөхөж байлаа. Энэ үеэр тэрээр бараг хоёр тавьж, дур сэрлийн шингэнийг нүүрэн дээр минь асгаруулах шахав. Эцэст нь тэрээр над руу эргэж хараад улмаар эрхтэнийг минь хуруугаараа тэгшлээд дээрээс нь суулаа. Хэдэн удаа үсэрснээ тэрээр хөлөө байдгаар нь алцайлгаад дээш доош суун бослоо. Миний эрхтэн яг л пүрш шиг түүн рүү тултал нь орж, чийг даан гарч байгааг харж байлаа.
Өглөө нь би түүнээс “Би цаг үргэлж дэргэд чинь байж болох уу?” гэтэл тэрээр “Тийм” гэж хэлэв. Ингээд би 500 мянган долларын тухай түүнд ярихад тэрээр байдгаараа нүдээ бүлтийлгэв.
-Сонсож бай, би Орос руу яваад, чам дээр эргээд ирнэ, хоёул гэрлэе. Би Францын иргэншилтэй болно. Чи ахтайгаа агентлагаа байгуул. Харин би программистаараа ажиллана гэж би хэлэв.
Тэр л өдөр бид банк явж, би бүх мөнгөө Мишелийн данс руу хийж, гар утасныхаа дугаарыг өглөө.
Бидний хайрын сүүлчийн шөнө байлаа. Би тэр шөнө зөвхөн Мишелийг ч биш бас бурхан болсон эхнэрээ, бас таван жилийн турш уулзалдаж байсан цөөн тооны нууц амрагуудаа, ер нь бол эмэгтэй хүнийг энхрийлж байлаа.
Салах ёс гүйцэтгээд долоо хоногийн дараа утасдахаар тохиролцов. Ингээд би бороотой Питер руугаа буцав.
* * *
Хаалганы хонх дуугарав. Түгжээгээ шаржигнуулан байж онгойлголоо. Тэнд Чекан болон түүний хоёр бие хамгаалагч байв.
-Яах гэж ирснийг чи мэдэж байна уу гэж тэр асуусангүй. Харин шууд л “Мөнгө хаана байна” гэв.
Би хойш нэг ухарлаа. Тэр бидний мөнгө, бас Мишелийн талаар хэзээ ч олж мэдэхгүй хэмээн хатуу шийдлээ.
